Tja… ik werd 65 en nu wordt/is mijn jongste 35!! En…sorry, jongens, op jullie 35ste had ik nog geen blog. En of Cristel het nu leuk vindt of niet, ik wil nu graag wat over haar leven schrijven zoals ik het zag.Ik heb eeb CD’tje Natural Heritage Nieuw Zeeland op staan en op het ogenblik borrelt de hete modder.

Ik herinner me dat we over Java trokken. We waren al bij de Tangkuban Prahu geweest, en op Midden Java, weet ik effe niet meer en toen we weer eens bij zo’n naar rotte eieren stinkende poel kwamen waren jij en je broers het goed zat! Overigens… zo ging het ook met de tempels, maar je was erg jong toen. In 1992 (?) toen we samen op stap waren wilde je best weer de Borobudur en de Prambanan bekijken. We zaten in Jogya in een heerlijk rustig pension. We zagen hoe een boer zijn sawah bewerkte met zijn karbouwen. Maar ja, we moesten ons ook als toeristen in de drukte storten voor alle bezienswaardigheden. Het was een reis van twee maanden om nooit te vergeten.

Maar laat ik teruggaan naar het allereerste begin… …nu slaan de golven op de kust… en zo was het een beetje toen ik merkte dat ik voor de derde keer zwanger was. Wilde ik dat wel? Ik sloot een deal met het vruchtje. Ik ging uitgebreid carnaval vieren en hossen en bier drinken. Het vruchtje bleef zitten en toen zei ik: Welkom lieve schat en in oktober gaven we met GROTE VREUGDE bekendheid aan de geboorte van onze dochter. Je vader was weer apetrots en ik moet zeggen… geen van zijn broers deed hem dit na. En een derde kind bleek zo gemakkelijk te zijn.

Maar ja, we kregen de verhuiskriebels. Eén huis maakte me lyrisch. Er was een boomgaard en de school was schuin aan de overkant. Ik zag kleine Cristel al spelen in de boomgaard… helaas, er was geen CV en het huis daarom wat te begrotelijk voor ons. Hoeven: we besloten een nieuwbouwhuis te kopen in het gat Hoeven. We leefden toen in het ‘stenen tijdperk’ en we legden dure tegels in huiskamer en hal. En juist daar stuiterde je met je hoofd op van de trap af. Je viel flauw en ik zie me nog radeloos met jou in mijn armen dwars door de juist aangeplante bolletjes naar de buren rennen… en bij de dokter gekomen was je juist weer bij de tijd en begon te brullen. Wat een opluchting. Maar goed, je vader werd gevraagd of hij naar Indonesia wilde. Hij ging drie maanden op proef en hij maakte een aantal vliegdopen mee. En hij vond Indonesië geweldig en daar gingen we dan. Je woonde daar van je vierde tot je negende jaar en helaas.. ook jij kreeg heimwee toen je weer in Nederland ging wonen. De kinderen op school vonden je spannend en je woonde ook nog in een krankzinnig groot huis. Maar je had ze gauw door en gelukkig was daar je oude vriendin uit Indonesia, Erica Goedhart, en die vriendschap is er nog steeds op je 35ste, ook al woon jij in NZ en Erica in Utrecht. En ja..Pappa kreeg weer de kriebels na 5 jaar Nederland. Gaan we naar Curaçao? En jij reageerde enthousiast tot mijn stomme verbazing. De jongens waren begrijpend over de zwerflust van jullie vader. En daar gingen we weer. De laatste twee jaar op school deed je daar. Ik stond doodsangsten uit als je naar die late Curaçaose feesten ging. En je had een Antilleaans vriendje … en ik had genoeg gehoord over de ‘vrije sexuele opvattingen’ op Cur. Jij lachte er om en toen we op Aruba een optreden van het orkest, waar jij in meespeelde en ik tegen wil en dank in het bestuur zat, lag je gezellig in de armen van een prachtige zwarte jongen. Maar je kwam naar me toe en zei vertrouwelijk: “Mam, dit is alleen maar voor het week-end, hoor!”

Het cadeautje voor je eindexamen: met Pappa naar New Orleans om van de jazz te genieten - maar ja, je moest wel zelf reis en verblijf regelen. Ach meis, ik ga maar even niet in op onze terugkomst in Nederland uit Curaçao. Jij studeerde toen al in Groningen en toen stapte Pappa uit ons leven en we waren daar helemaal niet aan toe. Je ging naar Wageningen om te studeren, leerde Patrick kennen en maakte met Pat een wereldreis van Oma Veefkind’s erfenis. Na een poosje Nederland kregen ook jullie de kriebels en vertrokken voor ‘onbestemde tijd’ naar Nieuw Zeeland. Ik ben er nu twee keer geweest en zou er niet willen wonen, maar ik geef toe… het zijn twee prachtige grote eilanden en interessante kleine eilandjes en ik zal volgend jaar vast wel weer andere interessante dingen zien …. tot dan!