KAAPSTADJammer genoeg heb ik de uitzending van Adriaan van Dis in Kaapstad gemist. Vrienden vertelden mij dat Adriaan zo enthousiast was over de hoeveelheden vlees die hij te eten kreeg totdat hij de chauffeur/gids vroeg wat híj at: drie of vier keer per maand vlees. En dat tekent de tegenstellingen die er nog steeds zijn. Ik heb er zelf weinig van gemerkt in Kaapstad. Vergeleken bij Pretoria was het er relaxed; er leek minder angst te zijn. Maar ik was toerist en eerlijk: ik heb daar genoten. We hadden mooie kamers in een oud ‘mansion’ met balkon en uitzicht op de zee. We logeerden niet in Kaapstad zelf.We bezochten wineries. Ik heb niet zoveel verstand van wijn, maar genoot van de gebouwen in koloniale stijl.Er was overal gelegenheid om te lunchen buiten en dat was erg romantisch…Met Jacq en Ronald bezocht ik een bird sanctuary en lach niet: we spendeerden bijna een uur bij de squirrel monkeys! Gele aapjes die hun jongen op de rug dragen en ze zwierven vrij door de kooi met het publiek.Verder raapten we ‘steentjes’, waren het half edelstenen?Ik weet het niet.Je kocht een zakje en dat mocht je zo vol mogelijk maken. In de toko de echte produkten: sieraden en kunst .Jacq liep mij tegemoet op de pier in de haven van Kaapstad en zei dat er een verrassing voor me was.Dit was al een prachtige verrassing; wat een prachtige berg! Het woei vreselijk hard, maar uiteindelijk zag ik dit tweetal dat tegelijkertijd dezelfde tekst uitsprak en ook vele buitenlands liedjes kende. Ze bleken zeep te verkopen voor een goed doel.Toen Cristel en Andries naar het Robben eiland gingen, waar ik op mijn vorige reis al geweest was en echt niet voor een tweede keer daarheen wilde, heb ik mij best vermaakt.Dit was eenéénmansbandje, maar op een ontzettend gezellig pleintje was een orkestje van oude mannen aan het spelen. Iets jazzigs? Heb daar lekker relaxed op een muurtje gezeten en geluisterd. Verder zag ik ook nog dat een groot cruise schip met sleepboten de haven uitgemanouvreerd werd, indrukwekkend. Er is een draaibrug, wel iets anders dan de Pontjesbrug op Curaçao.Kaap de Goede Hoop werd niet vergeten en dat is een indrukwekkende rotspartij.Cristel en Andries klommen nog naar de vuurtoren;ik nam genoegen met wat lagere uitzichtpunten. Daarna zouden we Harry en family ontmoeten op het strand. We reden er heen over wat ik de enge weg noemde: kijk maar:O, de goede foto is ineens weg, maar dit was even daarna:We ontmoetten de getuige Harry nog op het strand met zijn vrouw en drie kinderen. En dan maak je nog even het strandleven mee met loslopende honden en helaas, ook twee min of meer bedelende meisjes, maar ook een strandvogel die zich niets aantrekt van de rondsjouwende mensen. En…. ik kon het niet laten… Oliver, zoon van Harry, die aan het strand verluierd en aangekleed werd…In feite heb ik van Kaapstad niets gezien dan het havengebied en de schitterende omgeving, maar behalve de bruiloft vond ik de week bij Kaapstad de mooiste ervaring in Zuid-Afrika.Nou nog even wat leuke foto’s zoeken. Tenslotte, lieve lezers, wil ik nog mijn excuses aanbieden voor een toch niet zo geweldige opmaak.Als ik in Nieuw Zeeland ben zullen Cristel en ik ons eens hierin verdiepen en wie weet hoe het volgende stukje er uitziet….. 

Tja, the day after….Goed uitslapen natuurlijk en een soort van laat ontbijt… maar toen had Sander er genoeg van.Alsof hij nog niet genoeg gesafariet had, lopend NB, stelde hij voor ‘s middags een toertje door het Krugerpark met eigen auto’s te maken. De volgende dag had men speciale voertuigen met gids besproken. We namen dus even afscheid van het balkon met uitzicht op de rivier en het park daarachter. Er werd ongeveer een route afgesproken en zo gingen we op pad. Zat ik toen bij Jacq en Ronald in de auto? Eén van de eerste ‘beestjes’ die we zagen waren wat we de hertachtigen noemden. Daar stonden we toen nog uitgebreid bij stil. Later was het meer zo van: o hertjes, maar als het er maar één was met een jong… ja, dat was toch wel weer schattig! De echte safari: we hadden twee van die ‘wildkarren’ noemde ik ze maar.  Ze zaten iets gemakkelijker dan ik me herinnerde van die voertuigen waar ik in zat met de groepsreis en er zaten minder mensen in. Bovendien kende ik deze mensen en dat scheelt! Met z’n zessen in een kar en een geduldige gids. En hij had er ook lol in om over voedsel te praten en dat was een kolfje naar Rika’s hand. Met hoeveel mensen kan je van een zebra eten?   En wat zijn de lekkerste delen?Eén keer waagde de gids zelfs zijn leven door uit te stappen en wat wilde vruchten te verzamelen.      En wij maar kijken of er geen leeuw aankwam. Die lieten zich trouwens helemaal niet zien! Ik vond de besjes heel bitterzuur, maar ja! Misschien moet je er jam van maken met héél veel suiker. Maar toen hij merkte dat we erg geïnteresserd waren in vogels werd hij ook daarop opmerkzamer. Er was één spannend avontuur te zien. In een struik zat waarschijnlijk een vogelnest en dat werd bedreigd door een slang. Waarschijnlijk het mannetje kreeg het voor elkaar om de slang weg te jagen! En dat zagen wij in ‘onze kar’ allemaal. Tja, en apen… ik had er gauw genoeg van, maar de meesten konden er niet genoeg van krijgen. We zagen ook ‘wilde honden’ (helaas niet kunnen filmen) en dat schijnt heel bizonder te zijn. Ik houd toch nog steeds het meest van giraffen, hoe vaak ik ze ook gezien heb. En warthogs oftewel wrattenzwijnen vind ik toch ook geestig en deze hadden nog biggetjes ook. Het was dan ook kennelijk het seizoen voor jonge dieren. Maar ja, na een par uur waren we toch blij dat we er even uit mochten voor een ‘siësta’, nou ja, een siësta… er moest natuurlijk geplast en gegeten en gedronken bij een grote uitspanning. Het grappige was wel dat in het dak een massa vleermuisjes hingen die zich niets van het gepeupel aantrokken. Rika raakte gewond toen zij een deurtje van de wildkar tegen haar oog kreeg. Het leek een diepe snee en Jacq was erg teleurgesteld toen ze de inhoud van de EHBO trommel zag. Maar ze repareerde de snee min of meer en iedereen nu uitermate voorzichtig instappen.     Aan het einde van de rit waren we allemaal min of meer gedeukt en gebutst van de toer, maar toch uitermate tevreden over deze dag.